روز جهانی مهربانی(World Kindness Day)  13 نوامبر است که در ۱۹۹۸ توسط جنبش جهانی مهربانی متشکل از سازمان‌های غیردولتی مهربانی ملل معرفی شد و در کشورهای متعددی آن را اجرا کردند. این جنبش ابتدا در ژاپن و با عنوان «جنبش مهربانی‌های کوچک» شکل گرفت و با گسترش به سرتاسر دنیا توانست به عنوان «روز جهانی مهربانی» ثبت و ترویج شود. همچنین در بریتانیا به رهبری دیوید جمیلی از مؤسسان روز مهربانی بریتانیا. در ۲۰۱۰ به درخواست انجمن شهروندان و والدین فدرال نیو ساوت ولز از وزیر اداره آموزش و پرورش آن ایالت این روز به تقویم اضافه شد. در ۲۰۱۲ به درخواست رئیس مهربانی جهانی استرالیا این روز با تقویم مدارس فدرال کشور و وزارت آموزش اضافه شد.

در واقع روز جهانی مهربانی روزی‌ است که اشخاص را تشویق می‌کند تا از مرزها، نژاد و مذهب چشم‌پوشی کنند.

۲۹ اکتبر (۷ آبان) روز جهانی اینترنت، بزرگترین سیستمی که تابه حال به وسیله انسان طراحی شده، نامگذاری شده است. اینْتِرْنِت (به انگلیسی: Internet) (مخفف interconnected network شبکه به هم پیوسته یا توکارِ اندرهم‌بسته) سامانه‌ای جهانی از شبکه‌های رایانه‌ای متصل است که از مجموعه پروتکل اینترنت (TCP/IP) برای ارتباط بین شبکه‌ها و دستگاه‌ها استفاده می‌کند. اینترنت شبکه‌ای از شبکه‌هاست که شامل شبکه‌های خصوصی، عمومی، دانشگاهی، تجاری و دولتی در مقیاس‌های محلی تا جهانی است که با آرایه‌ای عظیم از فناوری‌های شبکه‌بندی الکترونیکی، وایرلس و نوری به هم متصل شده‌اند.

امروزه با گسترش شهرنشینی و رواج بیش از پیش سبک زندگی شهری، زندگی روزمره و ساختار مدیریت خانواده تغییراتی بنیادین نسبت به گذشته نموده است. با پیشرفت و گسترش ارتباطات در جهان، تنها در طول کمتر از نیم قرن نحوه ارتباط انسانها با یکدیگر به طور کلی دچار دگرگونی شد و این دگرگونی در ارتباطات مدیون وجود اینترنت و گسترش آن در سراسر جهان می باشد. به قدری زندگی ما با اینترنت گره خورده است که کمتر امکان دارد به لحظه ای به بدون آن فکر کنیم، تقریبا مانند اکسیژن که مرتب در حال استفاده از آن هستیم.

در معماری و شهرسازی به طبع مانند سایر مشاغل و رشته­ها اینترنت باعث دگرگونی­ بسیاری شده است. مهم­ترین این دگرگونی­ها مربوط به اینترنت اشیاء (Intenet of Things) است. اینترنت اشیا یا همان (IOT) موارد استفاده و کاربردهای بسیاری دارد و هنوز به دنبال یافتن و استفاده کاربردی از آنها هستند.  اینترنت اشیاء به خصوص در حیطه معماری امروزه فصلی نو ایجاد نموده است.

در دنیای امروز هر آنچه به وجود می آید برای گسترش، باید ابتدا بر بهبود بهره وری اقتصادی جامعه تاثیر گذارد. این قضیه شامل اینترنت اشیا نیز می شود و محققان و متفکرینی که بر روی این شاخه فعالیت می کنند بر روی زمینه های اقتصادی آن نیز می اندیشند. هرچند بسیاری از زیر ساخت های اینترنت اشیا هنوز در حال پایه ریزی هستند ولیکن نو بودن این فناوری مانع از پیشرفت سریع آن نشده و هر روز کاربردی تازه از این فناوری پیدا و معرفی می شود. با توجه به رشد جمعیت شهرنشینی و مشکلات حمل و نقل و آلودگی هوا، استفاده از قابلیت های این فناوری در پیاده سازی شهر هوشمند یک فرصت گرانبها محسوب می شود.

اصفهان، شهر هنر و هنرمند است، اصفهان مأمن تلفیق واقعیت و عشق است. شرکت مهندسی مشاور نقش و اندیشه مبنا با این فلسفه و خاستگاه اصفهان برآنست تا با پردازش نقش خیال در ایده آلیسم و تبلور اندیشه ای عقلانیت محور، زمینه ایجاد طرحها و پروژه های مانگار را فراهم سازد.

25 اکتبر به ابتکار نقاش کانادایی کریس مک کلور صاحب سبک رئالیسم عاشقانه «روز جهانی هنرمند» لقب گرفته است.

در نگاه کلی و عمومی  هنرمند کسی است که عرق روحی خویش را در یکی از قالبهای هنری همانند نقاشی، طراحی، مجسمه سازی، صنایع دستی، موسیقی، نمایش، عکس و فیلم و یا حتی در کالبد رمان و شعر میدمد و سعی می­کند با مضامین مختلف و روایت­های نو و منعطف در ژانرهای متفاوت و روح نواز به شهروندان ارائه نماید.

اما هنرمند همانی که در ابتدا می‌پنداریم کسی است که پیشه‌اش هنر است.  سپس می‌فهمیم او ممکن است فقط یک اثر هنری داشته باشد و پیشه‌اش هنر نباشد و باز هم هنرمند باشد؛ هنری که هزاران سال است کسی از پس تعریف آن بر نیامده است.

بنابراین هنوز نمی‌توانیم هنرمند را هم به راحتی تعریف کنیم. اما فقط با حس و شهود می‌توانیم درک کنیم بسیاری که ادعای آن را دارند به واقع و درحقیقت هنری ندارند و هنرمند نیستند.

جامعه امروز ما نیاز دارد بداند چه‌کسی هنرمند نیست و چرا؟ واژه هنر در زبان‌های اروپایی، به یونانی تِخْنِه (techne)، به لاتین آرتوس و آرتیس (artis) و آرس (ars) و به انگلیسی آرت (art) گفته می‌شود که از ریشه هندی و اروپایی ar به‌معنای ساختن و به هم پیوستن و درست کردن آمده است.

اما سال‌ها طول کشید تا بشر متوجه این واقعیت شود که هنرمند فقط با خلق و کنار هم چیدن اشیا با هنر عجین نمی‌شود. شاید هنر در شیوه اندیشه و نگاه او مستتر باشد.

یکی از رازهای هنرمند بودن ماندگاری آثاری است که از او بر جای می‌ماند. نگاه هنری هنرمند شاید به واسطه نبود اثر هنری دفن و فراموش شود. اما این نگاه هنری اگر به واسطه اثر هنری مابه ازای بیرونی و عینی داشته باشد ماندگار خواهد شد.

تیموتی بینکلی، درپاسخ به این‌که آیا برخی آثار بحث‌انگیز امروز، به راستی آثار هنری‌اند یا نه؟ می‌گوید: «فقط می‌توانم بگویم که آنها به‌دست هنرورزان، ساخته (یا خلق و ایجاد) می‌شوند، منتقدان، آنها را با عنوان آثار هنری مورد نقد و بررسی قرار می‌دهند، در کتاب‌ها و نشریه‌های مربوط به هنر، درباره‌‌شان بحث می‌شود، در گالری‌ها یا مکان‌های مرتبط با هنر، به نمایش گذاشته می‌شوند و چیزهایی از این قبیل، اما آنها ماندگار نیستند.»

هنر بخش مهمی از تجربه بشری برای زمان خارج از ذهن است. امروزه هنرمند مبارزی است که همزمان در دو جبهه متفاوت درون و برون در نبردی بی امان می باشد. در مبارزه درون، یک هنرمند در تکاپو برای پیدا کردن پاسخ به پرسشهایی در زمینه چیستی ها و چرایی های زندگی بوده و تلاش برای کاستن از درد و رنج انسانها و تسکین آلام بشری، بخش برونی این مبارزه می باشد.
همچنین هنرمند از مسیر هنر در ایجاد زیبایی و نشاط روحی به انسان سرگشته در کسالتهای روحی و روانی و اسیر در چنگال تکنولوژی مددرسان خواهد بود.

نگاه به مجسمه ای بی سر و صدا و خیره به ابدیت، حس خشم و نفرت در یک تابلو، تصویری از یک جهان تبه شده در یک خط- نقاشی، دریافت صدای غم انگیز و حزن آلود از یک ملودی و… همه و همه تحمل مشقات زندگی خشک و بی رحم ماشینی را بر ما راحت تر خواهد کرد.
رسالت یک هنرمند دیدن و به تصویر کشیدن حقایق زیر پوست شهر است، واقعیت هایی که با چشم غیرمسلح افراد عادی قابل درک و تشخیص نیستند.